Φυσικό διακετύλιο

Κωδικοί κινδύνου

F, Xn

Δηλώσεις Κινδύνου

11-20 / 22-38-41-36 / 38-20 / 21 / 22-37 / 38

Δηλώσεις ασφάλειας

9-16-26-37 / 39-36 / 37 / 39-39

RIDADR

UN 2346 3 / PG 2

WGK Γερμανία

2

RTECS

ΕΚ2625000

φά

13

Θερμοκρασία αυτόματου ανάφλεξης

365 ° C

TSCA

Ναί

HazardClass

3

Ομάδα συσκευασίας

ΙΙ

Κωδικός HS

29141990

Δεδομένα επικίνδυνων ουσιών

431-03-8 (Δεδομένα επικίνδυνων ουσιών)

Τοξικότητα

LD50 από του στόματος σε αρουραίους: 1580 mg / kg (Jenner)

Ανάλυση περιεχομένου

Το περιεχόμενο του διακετυλίου αναλύεται σύμφωνα με τη μέθοδο 1 (μέθοδος υδροξυλαμίνης) των μεθόδων ανάλυσης αλδεϋδης και κετόνης (ΟΤ-7). Το βάρος του δείγματος είναι 500mg. Ο ισοδύναμος συντελεστής (e) στον υπολογισμό είναι 21,52. Είναι κατάλληλο να αναλυθεί χρησιμοποιώντας μη πολική στήλη στο GT-10-4.

Χημικές ιδιότητες

Κίτρινο έως κίτρινο πράσινο υγρό, ένα κρεμώδες άρωμα μετά από αραίωση χύμα (1mg / kg), υψηλή πίεση ατμών, εξατμίζεται γρήγορα σε θερμοκρασία δωματίου, σημείο τήξης-3～-4â „ƒï¼Œ σημείο βρασμού 87～88â„ ƒ, σημείο ανάφλεξης 13â „ƒ. Διαλυτό σε αιθανόλη, αιθέρα, τα περισσότερα μη πτητικά έλαια και προπυλενογλυκόλη, διαλυτό σε γλυκερίνη και νερό, αδιάλυτο σε ορυκτέλαιο. Φυσικά προϊόντα υπάρχουν στο λάδι δάφνης, το λάδι ajawa, το ριζικό λάδι αγγέλου, το βατόμουρο, τη φράουλα, την κρέμα, το κρασί κ.λπ. Επειδή είναι πτητικό, υπάρχει μόνο στο πρωτογενές απόσταγμα και το αποσταγμένο νερό.

Χρήση

Προς το παρόν πληροί τα πρότυπα των βρώσιμων μπαχαρικών των 2760 GB. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παρασκευή ουσιών τροφίμων όπως κρέμα, ζύμωση τυριού και ουσία τύπου καφέ, που χρησιμοποιείται σε γάλα, βούτυρο, μαργαρίνη, τυρί, γλυκά και άλλες γεύσεις, όπως μούρο, καραμέλα, σοκολάτα, καφέ, κεράσι, βανίλια, μέλι, κακάο, φρούτα, κρασί, άρωμα, ρούμι, ξηροί καρποί, αμύγδαλα, τζίντζερ και ούτω καθεξής. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε άρωμα φρέσκων φρούτων για μακιγιάζ ή ουσία νέου τύπου σε ίχνος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σκληρυντικό ζελατίνης και φωτογραφικό συγκολλητικό.

Παραγωγή

Στη φύση, το Diacetyl υπάρχει ευρέως σε πολλά φυτικά αιθέρια έλαια, όπως το λάδι ίριδας, το αγγελικό έλαιο, το λάδι δάφνης κ.λπ. Είναι το κύριο συστατικό του αρώματος βουτύρου και άλλων φυσικών προϊόντων.
Στη βιομηχανία, η μεθυλαιθυλοκετόνη κατεργάστηκε με νιτρώδες οξύ για να παράγει διακετυλομονοξίμη. Η διακετυλομονοξίμη στη συνέχεια αποσυντίθεται με θειικό οξύ για την παραγωγή βουτανεδιόνης.
Το διακετύλιο μπορεί να ληφθεί με χημική μέθοδο ιονισμού από υψηλή περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο. Δύο μέρη φωσφορικού οξέος προστέθηκαν σε ένα μέρος αιθέριου ελαίου
παράγει κρυσταλλικό προϊόν προσθήκης CH3CO-COCH3. Η βουτανεδιόνη απελευθερώθηκε μετά την προσθήκη νερού. Η υπερβολική προσθήκη φωσφορικού οξέος θα οδηγήσει σε υγρό προϊόν προσθήκης.
Το διακετύλιο μπορεί να ληφθεί με ειδική ζύμωση γλυκόζης.
Το διακετύλιο μπορεί να συντεθεί χρησιμοποιώντας πρώτη ύλη μεθυλο αιθυλοκετόνης.
Το διακετύλιο οξειδώθηκε με νιτρώδες νάτριο παρουσία υδροχλωρικού οξέος,
Στη συνέχεια, η διαδικασία απόσταξης πραγματοποιείται μετά από υδρόλυση παρουσία θειικού οξέος για την παραγωγή βουτανοδιόνης.

Κατηγορία

εύφλεκτο υγρό

Οξεία τοξικότητα

Στοματικός-αρουραίος LD50: 1580mg / kg, ποντικοί από το στόμα: 250 mg / kg

Δεδομένα διέγερσης

Δέρμα-κουνέλι 500 mg / 24 ώρες μέση

Αναφλεξιμότητα και επικίνδυνα χαρακτηριστικά

Εύφλεκτο σε περίπτωση πυρκαγιάς, υψηλής θερμοκρασίας και οξειδωτικού, η καύση παράγει ερεθιστικό καπνό.

Αποθήκευση

Αεριζόμενη και ξηρή αποθήκη με χαμηλή θερμοκρασία. Διαχωρίζεται από οξειδωτικό, οξύ.

Χημικές ιδιότητες

υγρό με οσμή που μοιάζει με βούτυρο

Χημικές ιδιότητες

Η 2,3-βουτανεδιόνη είναι συστατικό πολλών αρωμάτων φρούτων και τροφίμων και είναι γνωστό ως συστατικό του βουτύρου. Πολλές μέθοδοι είναι γνωστές για την κατασκευή της, για παράδειγμα, την αφυδρογόνωση της 2,3-βουτανοδιόλης με έναν καταλύτη χρωμίου χαλκού. Αναφέρεται η βιοτεχνολογική παραγωγή σε βιομηχανική κλίμακα. Χρησιμοποιείται κυρίως σε αρώματα για βούτυρο και ψητές νότες. Χρησιμοποιούνται μεγάλες ποσότητες για την αρωματική μαργαρίνη. μικρές ποσότητες χρησιμοποιούνται σε αρώματα.

Χημικές ιδιότητες

Το διακετύλιο έχει πολύ έντονη οσμή βουτύρου σε πολύ αραιό διάλυμα.

Περιστατικό

Αναφέρεται στα έλαια: Φινλανδική πεύκη, αγγελική και λεβάντα. στα λουλούδια του Polyalthia canangioides Boerl. var. angustifolia και Fagroea racemosa Jack. Τα ακόλουθα φυτά αναφέρονται επίσης ότι περιέχουν διακετύλιο: Monodora grandiflora Benth., Magnolia tripetale L., Ximenia aegyptiaca L., Petasites fragrans Presl., Διάφορα ναρκίσσι και τουλίπες. Έχει ταυτοποιηθεί σε ορισμένους τύπους κρασιού, τα φυσικά αρώματα του βατόμουρου και της φράουλας και τα έλαια λεβάντας, λεβάντας, γεράνι Réunion, Java citronella και Cistus ladaniferus L. Αναφέρεται επίσης ότι βρίσκεται σε ligonberry, γκουάβα, βατόμουρο , φράουλα, λάχανο, μπιζέλια, ντομάτα, ξύδι, διάφορα τυριά, γιαούρτι, γάλα, βούτυρο, κοτόπουλο, βόειο κρέας, πρόβειο κρέας, χοιρινό, κονιάκ, μπύρα, κρασιά, ουίσκι, τσάι και καφέ.

Χρήσεις

Η 2,3-βουτανεδιόνη είναι ένας αρωματικός παράγοντας που είναι ένα διαυγές κίτρινο έως κιτρινωπό πράσινο υγρό με έντονη οσμή. Είναι επίσης γνωστή ως 2,3-βουτανοδιόνη και συντίθεται χημικά από μεθυλ αιθυλ κετόνη. Είναι αναμίξιμο σε νερό, γλυκερίνη, αλκοόλ και αιθέρα, και σε πολύ αραιό διάλυμα νερού έχει μια τυπική βουτυρώδη οσμή και γεύση.

Χρήσεις

Απενεργοποιεί την αμινοπεπτιδάση-Ν.1 Κυκλοσυμπύκνωση με αμίνες έχει χρησιμοποιηθεί για το σχηματισμό τριαζίνης2 και συστημάτων δακτυλίου πτεριδίνης.3 Επίσης χρησιμοποιείται ως πρόδρομος των Î ± -διόνων.4

Χρήσεις

Φορέας αρώματος βουτύρου, ξιδιού, καφέ και άλλων τροφίμων.

Ορισμός

ChEBI: Μια άλφα-δικετόνη που είναι βουτάνιο υποκατεστημένη από οξομάδες στις θέσεις 2 και 3. Πρόκειται για μεταβολίτη που παράγεται κατά τη μηλογαλακτική ζύμωση.

Παρασκευή

Από μεθυλ αιθυλ κετόνη με μετατροπή στην ένωση ισονιτροζο και στη συνέχεια αποσύνθεση σε διακετύλιο με υδρόλυση με HCl. με ζύμωση γλυκόζης μέσω μεθυλ ακετυλοκαρβινόλης.

Τιμές κατωφλίου αρώματος

Ανίχνευση: 0,3 έως 15 ppb: αναγνώριση: 5 ppb

Τιμές κατωφλίου γεύσης

Χαρακτηριστικά γεύσης στα 50 ppm: γλυκό, βουτυρώδες, κρεμώδες και γαλακτώδες.

Γενική περιγραφή

Ένα διαυγές άχρωμο υγρό με έντονη οσμή σαν το χλώριο. Σημείο ανάφλεξης 80 ° F. Λιγότερο πυκνό από το νερό. Οι ατμοί βαρύτεροι από τον αέρα.

Αντιδράσεις αέρα και νερού

Πολύ εύφλεκτο. Διαλυτό στο νερό.

Προφίλ δραστικότητας

Η 2,3-βουτανοδιόνη είναι ένα εύφλεκτο υγρό, σ.ζ. 88 ° C, μέτρια τοξικό. Όταν θερμαίνεται στην αποσύνθεση, η 2,3-βουτανοδιόνη εκπέμπει έντονο καπνό και αναθυμιάσεις [Sax, 9th ed., 1996, p. 544].

Κίνδυνος υγείας

Η εισπνοή ή η επαφή με υλικό μπορεί να ερεθίσει ή να κάψει το δέρμα και τα μάτια. Η πυρκαγιά μπορεί να προκαλέσει ερεθιστικά, διαβρωτικά και / ή τοξικά αέρια. Οι ατμοί μπορεί να προκαλέσουν ζάλη ή ασφυξία. Η απορροή από τον έλεγχο πυρκαγιάς μπορεί να προκαλέσει ρύπανση.

Κίνδυνος πυρκαγιάς

ΠΟΛΥ ΕΥΦΛΕΚΤΟ: Αναφλέγεται εύκολα από θερμότητα, σπινθήρες ή φλόγες. Οι ατμοί μπορεί να σχηματίσουν εκρηκτικά μείγματα με τον αέρα. Οι ατμοί ενδέχεται να ταξιδέψουν σε πηγή ανάφλεξης και να αναβοσβήνουν. Οι περισσότεροι ατμοί είναι βαρύτεροι από τον αέρα. Θα εξαπλωθούν κατά μήκος του εδάφους και θα συγκεντρωθούν σε χαμηλές ή περιορισμένες περιοχές (υπονόμοι, υπόγεια, δεξαμενές). Κίνδυνος έκρηξης ατμών σε εσωτερικούς χώρους, σε εξωτερικούς χώρους ή σε υπονόμους. Η απορροή στον αποχέτευση μπορεί να δημιουργήσει κίνδυνο πυρκαγιάς ή έκρηξης. Τα δοχεία ενδέχεται να εκραγούν όταν θερμαίνονται. Πολλά υγρά είναι ελαφρύτερα από το νερό.

Προφίλ ασφαλείας

Ένα δηλητήριο με κατάποση και ενδοπεριτοναϊκές οδούς. Ερεθιστικό για το δέρμα. Κίνδυνος εισπνοής από τον άνθρωπο στην κατασκευή ποπ κορν. Αναφέρθηκαν δεδομένα μετάλλαξης για τον άνθρωπο. Εύφλεκτο υγρό. Επικίνδυνος κίνδυνος πυρκαγιάς όταν εκτίθεται σε θερμότητα ή φλόγα. Για να καταπολεμήσετε τη φωτιά, χρησιμοποιήστε αφρό αλκοόλης, CO2, ξηρό χημικό Όταν θερμαίνεται για αποσύνθεση, εκπέμπει έντονο καπνό και αναθυμιάσεις. Δείτε επίσης ΚΕΤΩΝΕΣ.

Τοξικολογία

Το διακετύλιο είναι ένα έντονα κιτρινωπό ή πρασινωπό-κίτρινο κινητό υγρό. Έχει πολύ ισχυρή και διάχυτη, πικάντικη, μυρωδιά και συνήθως χρησιμοποιείται σε αρωματικές συνθέσεις, όπως βούτυρο, γάλα, κρέμα και τυρί. Το διακετύλιο βρέθηκε να είναι μεταλλαξιογόνο στη δοκιμή Ames που διεξήχθη υπό διάφορες διαφορετικές συνθήκες με στελέχη Salmonella typhimurium. Για παράδειγμα, το διακετύλιο ήταν μεταλλαξιογόνο με ΤΑ100 απουσία μεταβολικής ενεργοποίησης S9 σε δόσεις έως 40 mM / πλάκα. Ήταν μεταλλαξιογόνο σε μια τροποποιημένη ανάλυση Ames στα στελέχη ΤΑ100 Salmonella typhimurium με και χωρίς ενεργοποίηση S9. Η οξεία στοματική LD50 διακετυλίου σε ινδικά χοιρίδια υπολογίστηκε να είναι 990 mg / kg. Η οξεία στοματική LD50 διακετυλίου σε αρσενικούς αρουραίους υπολογίστηκε να είναι 3400 mg / kg, και σε θηλυκούς αρουραίους, η LD50 υπολογίστηκε να είναι 3000 mg / kg. Όταν αρσενικοί και θηλυκοί αρουραίοι χορηγήθηκαν με καθετήρα ημερήσια δόση 1, 30, 90 ή 540 mg / kg / ημέρα διακετυλίου σε νερό για 90 ημέρες, η υψηλή δόση παρήγαγε αναιμία, μειωμένη αύξηση βάρους, αυξημένη κατανάλωση νερού, αυξημένη αριθμός λευκοκυττάρων και αύξηση των σχετικών βαρών του ήπατος, των νεφρών και των επινεφριδίων και της υπόφυσης. Τα δεδομένα για τερατογένεση και καρκινογένεση δεν είναι διαθέσιμα. Αν και η FDA έχει επιβεβαιώσει το διακετύλιο GRAS ως αρωματικό παράγοντα, έχουν αναφερθεί ότι τα καρβονύλια χαμηλού μοριακού βάρους, όπως η φορμαλδεΰδη, η ακεταλδεΰδη και η γλυοξάλη έχουν κάποια χρόνια τοξικότητα.

Καρκινογένεση

Το διακετύλιο δοκιμάστηκε για την ικανότητά του να προκαλεί πρωτογενείς όγκους των πνευμόνων σε ποντίκια στελέχους Α / He. Τα ποντίκια έλαβαν τρεις ενέσεις IP διακετυλίου την εβδομάδα για 8 εβδομάδες και σκοτώθηκαν 24 εβδομάδες μετά την πρώτη ένεση. Η συνολική δόση διακετυλίου που δόθηκε ήταν 1,7 ή 8,4 g / kg. Ο αριθμός των πνευμονικών όγκων σε ποντίκια που εκτέθηκαν σε διακετύλιο δεν ήταν σημαντικά διαφορετικός από τους ποντικούς μάρτυρες.
Οι βιοδοκιμασίες καρκινογένεσης εισπνοής με αρουραίους Wistar Han και ποντίκια B6C3F1 σε επίπεδα έκθεσης 0, 12,5, 25 και 50 ppm βρίσκονται σε εξέλιξη σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Τοξικολογίας.

Μέθοδοι καθαρισμού

Στεγνώστε το βιακετύλιο πάνω από άνυδρο CaS04, CaCl2 ή MgS04, στη συνέχεια αποστάξτε το σε κενό υπό άζωτο, λαμβάνοντας το μεσαίο κλάσμα και αποθηκεύοντάς το σε θερμοκρασία ξηρού πάγου στο σκοτάδι (για να αποφευχθεί ο πολυμερισμός). [Beilstein 1 IV 3644.]